ακτιβιστής οκνηρίας

xρημάτισα υπουργός απέχθειας καθώς και συνδικαλιστικό όργανο ανισορροπίας. τις απελεύθερες στιγμές μου αποτυπώνω μηδενικά σε πάλλευκους κόσμους. διέπομαι από την έμμονη της αναδόμησης μη αναστρέψιμων στιγμών ηδονής και έχω ενστάσεις για την αρχετυπική μορφή του ωραίου

Monday, October 16, 2006

ριχτήκαμε στων καιρών το άκυρο

σαν νιορώτευτοι
μα απισχνασμένοι απο δωσίλογα φιλιά.
αμέθυστοι και λατρεμένοι
να αγναντεύουμε το τέλος
αχνοβοώντας αναστενάγματα
και κερασφόρα στίφη
να μας παρασέρνουν σε
φονικούς οργασμούς .
θεσπίσαμε νόμους
για να κατοχυρώσουμε την
ανυπαρξία μας
στα τεφτέρια του διηνεκούς.
στρώσαμε τραπέζι γιορτινό
σε τάφους εποχών
και αλλαξοπιστήσαμε
σε γάργαρα ιόνια νερά.
αχ, πόσο λαθέψαμε
στην αναζήτηση μας
για το τέλειο
και πόσο τελειοποιήσαμε
κάθε ανάερη πιέτα
στο φόρεμα του λάθους μας.

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Έχω έναν διαβάτη κι έναν σκύλο, έχω αναλάβει να τους χαράξω διαδρομές και να διασταυρώσω τα βήματά τους (αναρωτιέμαι τι είναι πιό δύσκολο, το πρώτο βήμα ή οι πρώτες λέξεις;). Έχω κι έναν βασιλικό που απο τότε που το πήρε απόφαση να στρατοπεδεύσει στο πρεβάζι των ματιών μου έχει αλλάξει το καδράρισμα των εικόνων της κάθε μέρας.
Κουβαλώ ένα μικροκαμωμένο και άχαρο όνειρο μέσα στο όνομά μου και δοκιμάζω να το μοιραστώ... δοκιμάζω την εμπειρία του να μου ζητά κάποιος να το μοιραστώ.

Ευχές λοιπόν για το ταξίδι των λέξεων (και όχι μόνο).
Ρεβ.

Υ.Γ. Αντί για ευχαριστίες φιλοξενίας στον διαδικτυακό αυτό τόπο, δέξου ένα σκυμένο βλέμμα στον καθρέφτη που μου προσφέρεις!

Tuesday, 17 October, 2006  

Post a Comment

<< Home