ακτιβιστής οκνηρίας

xρημάτισα υπουργός απέχθειας καθώς και συνδικαλιστικό όργανο ανισορροπίας. τις απελεύθερες στιγμές μου αποτυπώνω μηδενικά σε πάλλευκους κόσμους. διέπομαι από την έμμονη της αναδόμησης μη αναστρέψιμων στιγμών ηδονής και έχω ενστάσεις για την αρχετυπική μορφή του ωραίου

Thursday, June 04, 2015

ούτε μια ωραία ταινία πια


λίγα καλά τραγούδια
καλά.
τραγούδια.
δεν κολλάει.
δεν δουλεύει έτσι το τραγούδι
ούτε η τέχνη
τι θα πει καλά;
ή χάλια ή τέλεια ρε.
Όλα τα ενδιάμεσα είναι ρουτίνες
κουρτίνες που μένουν μισάνοιχτες
λες και υπάρχει κανείς να επιλέξει να μη βλέπει μέσα
τι με εμποδίζεις να δω το όλο;
ή κλείσ'τη τη πουτάνα
να μην ακούμε τη μουσική του κορμιού σου
ή άσ'τη τέντα να γίνουμε κοινωνοί αυτού του υπέροχου φλαπ φλαπ
από τα ιδρωμένα σας κορμιά
την ώρα που μπαινοβγαίνει η θλίψη με ορμή
στις τρύπες της ζωής σου.
έτσι ντε!
να βλέπουμε.
ποιος να σκύβει τώρα σε κλειδαρότρυπες
και μπαγιάτικες μικροαστικές μαλακίες.
Να χαζεύουμε τις ζωές των άλλων ρε
Πώς γαμιούνται καθημερινά για λίγη ακόμα ζήση
πως τους γαμάει ο απλήρωτος λογαριασμός
πως τους τα χώνει ο σπιτονοικοκύρης
και πως χαϊδεύονται όταν γυρνούν το βράδυ σπίτι
βλέποντας άλλους να γαμιούνται
και να νιώθουν ανακούφιση που τελικά άλλοι γαμιούνται πολύ χειρότερα. πάλι καλά.
τι να γράψω πια
για τα μικρά κορίτσια που παζαρεύουν το φιλί τους στο σχολείο για ένα ευρώ;
για να αγοράσουν το κραγιόν
που θα εξωραΐσει την πνευματική ανεπάρκεια
με την οποία τους εφοδίασαν οι άνεργοι γονείς τους;
τι σκατά να γράψω μωρέ;;;
για τους φίλους που νόμιζαν ότι ήξεραν να αγαπούν
και τελικά υπήρχαν αυτοί και το αγαπημένο τους βιβλίο;
ο ντόριαν γκρέι;
να γράψω για όσους θαυμάζω;
ναι μόνο για αυτούς αξίζει να γράψω δυο αράδες.
για αυτούς που σχεδιάζουν καθημερινά μια νέα γεωγραφία
που ορμάνε δίχως αύριο σε αχαρτογράφητα σημεία του ορίζοντα
και ψάχνουν ανοιχτωσιές
ξέφωτα, μέσα στα δάση του χαμού και του μπετόν
για να χωρέσουν τα βουνά και τα ποτάμια
τις πόλεις και τα χωριά
τις πλατείες, τις πορείες και τις γιορτές
όλων των ανθρώπων.
όχι μόνο των άλλων.
όχι μόνο κάποιων.`
να γράψεις φωνάζει ο γιώργος
να γελάς φωνάζει η κατερίνα
να κεφαλαιώνεις τα κύρια ονόματα φωνάζει ο τριανταφυλλίδης
να μη χαζεύεις έξω φωνάζει ακόμα η δασκάλα
να αμφιβάλλεις για όλα φωνάζει ο μάρξ
να μη μιλάς άσχημα στους φίλους σου φωνάζει η γυναίκα μου
να γαμηθείτε τους λέω
και έμεινα εκεί ημίνοας
και μόνος
να τον παίζω.





0 Comments:

Post a Comment

<< Home