Κανένα ενδιαφέρον
Για τίποτα
Απόνερα πρότερων παφλαζόντων υδάτων
οι σκέψεις μου
Νεκρές απολήξεις διαύγειας τα μάτια μου
ένα κορμί που παίρνει κιλά
από το βάρος της συνείδησης μου, το κορμί μου.
ένα μυαλό που απισχναίνει από το πλήθος
των πληροφοριών που αρνείται να αφομοιώσει.
μια ζωή χαμένη… η ζωή μου.
ένα πανηγυράκι ηδονής το πουλί μου
πνίγεται μέσα σε μια ακόλαστη πανσπερμία
εντολών από φαιδρές εντολοδότριες.
μηρυκάζει ιδέες ευγενών του λόγου
το προφίλ μου.
όλα τόσο μεγάλα μέσα στον μικρόκοσμο της απάθειας που διάλεξα να ζήσω
άνθρωποι όμορφοι, φίλοι που μοσχοβολούν μουσικές, χορούς και στίχους,
ζωντανούς.
νιώθω τόσο γενναιόδωρα προικισμένος από την ύπαρξη τους… μου κάνουν χάρη που περιεργάζονται ακόμα τα μακριά μαλλιά μου
οι υπέροχοι 449 φίλοι μου
και εγώ το μόνο που τους χάρισα ήταν αυτές οι τρίχες…
αυτές που με περηφάνια πρώην εαμίτη φυλάγω
στις κυψέλες της ψυχικής φαλάκρας μου
για να βαυκαλίζομαι στον φανταστικό απόγονο μου το ρωμαλέο σγούψιμο της κεφαλής μου
μπροστά στην αφεντιά της δειλίας μου.
Η επανάσταση κάποτε ξεκινούσε από κάτω προς τα πάνω
Έπειτα από πάνω προς τα κάτω
Και τώρα από μέσα προς τα έξω…
…μόνο που δεν υπάρχει έξοδος.
posted by Μάνος Αρτώπουλος @ 4:26 PM
2 Comments:
I know that a lot of what I say has been lifted off of men's room walls.
Maybe I've crossed the wrong rivers and walked down all the wrong halls.
But nothing can change the fact that we used to share a bed
and that's why it scared me so when you turned to me and said:
"Yeah, you look like someone
Yeah you look like someone who up and left me low.
Boy, you look like somene I used to know."
I asked the painter why the roads are colored black.
He said, "Steve, it's because people leave
and no highway will bring them back."
So if you don't want me I promise not to linger,
But before I go I gotta ask you dear about the tan line on your ring finger.
Μου θύμισες Silver Jews. Ελπίζω να είσαι καλά.
Λυδάκι μου είμαι καλά...ελπίζω και εσύ! always in my heart...cutty sark!
Post a Comment
<< Home