doll's house

Η ώρα ήταν για τα καλά περασμένη και η σκοτεινιά που είχε απλωθεί τριγύρω έφερνε σκηνικά από ταινίες του Ντάριο Αρτζέντο. Η τρομάρα μου ήταν απαράμιλλη και εφάμιλλη με αυτή που ένιωθε ο Ντίνος Ηλιόπουλος στον Δράκο του Κούνδουρου. Κάθομαι οκλαδόν πίσω από ένα τεράστιο κοντέινερ στην προβλήτα 32 και το μόνο που ακούγεται είναι το σύριγμα του αέρα καθώς ελίσσεται ανάμεσα από τα φορτία σε απόλυτη ροπή σαν τον Βαλεντίνο Ρόσι στην πίστα του Λε Μαν. Το κινητό μου ήταν στο αθόρυβο. Μέχρι και την δόνηση είχα απενεργοποιήσει αλλά αυτό έμελλε να αποδειχτεί μέγα λάθος στη συνέχεια. Ήμουν ήδη δύο ώρες βυθισμένος στις πιο αποφράδες και αποτρόπαιες σκέψεις. Σκεφτόμουν τον Φρόντο να παλεύει με το Γκόλουμ πάνω από τις λάβες του Μάουντ Ντουμ. Να του κόβει το δάχτυλο και να του αρπάζει το δαχτυλίδι και εκεί όπου πέφτει από το γκρεμό και λες πως όλα έχουν τελειώσει... αντιλαμβάνομαι πως εγώ είμαι ο Σαμ. Πριν έρθω εδώ είχα μάθει πως είχε πεθάνει ο πατέρας του κούριερ της δουλειάς, ότι η τιμή της βενζίνη είχε αγγίξει την κορυφή των charts των μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ότι η Καλομοίρα δύσκολα θα έφτανε στον τελικό της Γιουροβίζιον. Σκέτη φρίκη δηλαδή. Ένιωθα σαν dead man sitting και το μόνο που ευχόμουν σαν τελευταία επιθυμία δεν ήταν ούτε να πηδήξω την κωλάρα της Όλγας Φαρμάκη, ούτε να φάω μια XL πίτσα Dominos μαζί με 1 1/2 λίτρο κοκακόλα βλέποντας Euro. Το μόνο που ήθελα ήταν μια ακόμα ευκαιρία να ρίξω ένα trainspotting-κό χέσιμο στην τουαλέτα του σπιτιού μου. Ναι, ένα χέσιμο όπως όταν ήμουν μικρός και διάβαζα με τις ώρες Αστεριξ ή Μίκυ Μάους μέσα στην άγνοια της δυσεντερίας μου. Κατα-κλυσμένος από τέτοιες κωλοσκέψεις δεν κατάλαβα ότι η ώρα είχε πάει 12. Κι ούτε ένα τηλεφώνημα από τον “Ψηλό”. Μόνο ένα sms που έλεγε “9011-320600 - Όμορφα κορίτσια περιμένουν για να μιλήσετε και να γνωριστείτε ζωντανά όλο το 24ωρο. Χρέωση 1,52 e/λεπτό” Ήταν μια στιγμή αδυναμίας το παραδέχομαι και αυτό από τότε μου κόστισε την καταχώρηση του αριθμού μου στις επαφές του κέντρου αυτόματης αποστολής μηνυμάτων της υπηρεσίας τηλεφωνικής καυλοεξυπηρέτησης. Πιο εύκολα βγαίνεις από την μαύρη λίστα του Τειρεσία παρά από της audiotext. Όπως και να' χει η συνάντηση είχε οριστεί για τα μεσάνυχτα στην άκρη της προβλήτας και θα έπρεπε να είμαι εκεί είτε έρχοταν ο “Ψηλός” είτε όχι. Άλλωστε μόνος μου είχα προκαλέσει την μήνη του θεού Μάκη αλλά άθελα μου. Για την ακρίβεια το dvd που είχα καταλάθος νοικιάσει από το βιντεοκλάμπ. Τι φταίω εγώ που ήθελα να δω το “Παχουλές γεροντολαγνίες 2” για καθαρά εγκυκλοπαιδικούς λόγους; Που να ξέρω πως ο υφυπουργός πολιτισμού είχε σαν κρυφό στόχο να μετατρέψει τον αισθησιακό κινηματογράφο σε συνώνυμο του ιταλικού νεο-ρεαλισμού και αποφάσισε να πάρει μέρος στην πρώτη ποιοτική ερωτική ταινία από την εποχή του Ηδονοβλεψία για να φέρει νέο αέρα στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης; Πως να ήταν άραγε ο τύπος που θα γινόταν η ανταλλαγή; Τίποτα νονός-κομπάρσος σαν τους λακέδες του Ντον Κορλεόνε με φωνή βγαλμένη από τα τάρταρα της φαρυγγίτιδας; Θα είχε μαζί του τη βαλίτσα με το “πράμα”; και αν ναι, θα έκανε τίμια την ανταλλαγή ή θα με περίμεναν ακροβολισμένοι οι εχθροί προ των πυλών να με κάνουν perforated όπως στο Call of Duty.